Cechy charakterystyczne dla inwestycji w sztukę

Rynek sztuki, to rynek bardzo wymagający – zerknijmy na charakterystyczne cechy dla tego rynku:

1. DUŻA UNIKATOWOŚĆ – to cecha najbardziej charakterystyczna dla rynku sztuki. Każde dzieło jest pojedynczą sztuką dzieła stworzoną przez danego artystę. W przypadku nie żyjących twórców o ugruntowanej pozycji rynkowej unikatowość jest jeszcze silniejszym argumentem, a dostępność do jego dzieł dotyczy wyłącznie rynku wtórnego.
2. NIEWIELKI DOSTĘP do atrakcyjnych dzieł sztuki, który jest ograniczy brakiem kolekcjonerów, którzy chcą dane dzieło sprzedać. Na rynku (głównie wtórnym), najczęściej w galeriach i na aukcjach pojawiają się pojedyncze dzieła i to najczęściej w określonych okolicznościach, zwanych żartobliwie 3D, czyli :
   1. Death – czyli śmierć kolekcjonera,
   2. Debt – czyli długi kolekcjonera,
   3. Divorce – czyli rozwód kolekcjonera i związany z tym podział majątku.
3. NISKA PARAMETRYZACJA, czyli trudność w oszacowaniu faktycznej, rynkowej wartości, gdyż ta zależy od gustów kolekcjonerów, które zmieniają się w zależności od mody panującej w danym czasie. Należy podkreślić, że obiektywna wartość rynkowa jest wyznaczana w trakcie zakupu danego dzieła. Ostatni kupujący wyznacza cenę rynkową. Wyceny dzieł sztuki dokonują specjaliści, najczęściej historycy sztuki.
4. WYSOKA CENA ZAKUPU – dla twórców o ugruntowanej pozycji cena jest zawsze wysoka. Okazje dotyczą wyłącznie młodych, dobrze rokujących artystów.
5. NISKA PŁYNNOŚĆ – należy podkreślić, że popyt na dzieła sztuki zazwyczaj kreują zamożni nabywcy, więc rynek ma charakter mocno niszowy i kolekcjonerski. O zainteresowaniu określonymi dziełami sztuki decydują ich gusta, wrażliwość i poczucie estetyki, a nierzadko moda na wybranych artystów, czy też na wybrane style. Niszowość rynku powoduje więc, że transakcje są zawierane sporadycznie, a barierę zaporową tworzą:
   1. wysoka cena wywoławcza w procesie zakupu aukcyjnego – oraz
   2. wysokie i stałe koszty utrzymania związane z przechowywaniem i zapewnieniem bezpieczeństwa, w tym wysokie koszty ubezpieczenia.
6. DŁUGI HORYZONT INWESTYCJI (minimum 10 lat / optymalnie 20-30 lat) połączony z dużym potencjałem wzrostowym w długim okresie czasu. Chociaż w przypadku słynnych artystów nawet obrót krótkoterminowy potrafi wygenerować bardzo atrakcyjne zyski dla osób / instytucji pozyskujących dzieła bezpośrednio od twórców z tzw. „pierwszej reki”
7. WARTOŚĆ MATERIALNA DZIEŁA – niska – wartość surowców w dziele sztuki stanowi jedynie 1-10 % ceny ich zakupu
8. GLOBALIZACJA RYNKU ZBYTU – dla twórców o światowej renomie pełna (100%) – dla twórców o lokalnej renomie niska.

GLOBALNA MOBILNOŚĆ – ograniczona – wywóz dzieł sztuki za granicę nie jest dozwolony. Trzeba uzyskać zgodę od Państwa.