Definiując INWESTYCJE ALTERNATYWNE, należy mieć na uwadze, iż historycznie nie są one niczym nowym. Nabywanie dóbr luksusowych jako forma TEZAURYZACJI ZAMOŻNOŚCI miała miejsce już w czasach starożytnych, a jej pozytywne efekty, tj. możliwość utrzymania poziomu konsumpcji mimo spadku wartości pieniądza w czasie, znajduje uzasadnienie w wielu naukowych opracowaniach.
Czym jest przywołana TEZAURYZACJA? (gr. Thēsaurós, czyli magazyn, skarb(iec)), to gromadzenie i przechowywanie poza instytucjami depozytowo – oszczędnościowymi wartościowych dóbr materialnych, czyli: zapasów złota, pieniędzy kruszcowych, kamieni szlachetnych, biżuterii z kamieniami szlachetnymi, dzieł sztuki, czy też antyków. Formą TEZAURYZACJI ZAMOŻNOŚCI jest również nabywanie ziemi oraz nieruchomości. Zatem celem TEZAURYZACJI była i jest ochrona posiadanych zasobów przed utratą, w tym ochrona posiadanych zasobów przed zmniejszeniem ich siły nabywczej w związku z inflacją.
W praktyce TEZAURYZACJA prowadzi do wycofania z obiegu gospodarczego lub pieniężnego pewnych wartości pod postacią określonych dóbr (najczęściej materialnych). W praktyce jest to bardzo korzystny proces o bardzo pozytywnych skutkach dla posiadacza takich dóbr materialnych, ponieważ dzięki ich wycofaniu właściciel danego dobra chroni wycofane zasoby przed spadkiem ich wartości nabywczej. Patrząc długofalowo TEZAURYZACJA jest swego rodzaju „akumulatorem wartości nabywczej”, który pozwala właścicielowi określonego majątku na odbudowanie finansowej stabilności po jakimś życiowym, biznesowym, gospodarczym kryzysie, czy też po wojnie lub kataklizmie.
Wycofanie zasobów z obrotu ma więc podstawy racjonalne i pozwala na akumulację prywatnych zasobów pod postacią dóbr materialnych, których można użyć w przyszłości bez żadnego uszczerbku dla ich siły nabywczej, gdyż te dobra „TRZYMAJĄ WARTOŚĆ NABYWCZĄ W CZASIE”.
TEZAURYZACJA – fundament inwestycji alternatywnych
